Ертең қайғы келіп жүрегіңе жабысқанда,
мұңыңнан арылалмай қайғымен алысқанда,
мені есіңе алма, мен кетіп барам.
Сөздерім бағытталды баспасын деп шалыс қадам,
жалықтыңба? Бітпейтін сұрақтардан, мендік тартаптардан,
жалғыз қарапқалма.
Мен кетіп барам аспанға,
миым талды тыныштық іздеп барам.
Ойламасамда жүрегім мәжбүрлеп,
сансыз ойлар бейшара миды улап.
Өмір мәні мен үшін құрып барад,
сезінгің келсе жолыма кел тұрып қара!
Көктемің келді жадыра жайна
Ал менде күз, жайменен құрып барам.
Қайырма:
Мен кетіп барам алыстарға,
қолдарыңды алам
Текқана қиялымда.
Маған қарама,
деймін түсінем,
бірақ күрсінем,
Қайтем?
Күнде түсімнен шықпайсын,
сенде түсін мені.
Не дейм енді? Көктемдей құлпыр!
Ешқашан ашылмасын, ар деген құлпың.
Қарашы өте ерекше бұл түн.
Өзеннің дыбысына ұқсайды екен сыңғыр күлкің.
Көзіңе қарап ұмытушы едім бар қайғымды,
өзіңе айтып жұбататын едім жаңқайғымды.
Білмедім, кетеріңді күні ертен.
Өзіңді қимай жарылып жүрегім қақ айырылды.
Жолымнан мұңымды тындайтын серік таба алмадым,
сезіндім өзімді мүлдем қалған айдалада,
сәби секілді анасынан айырылған.
Кешірші жүрек тонды білмейм қалай жасырам?
көзіңе батқым келед жанарыма бір қарашы,
қабағыңды басып алып төмен қарамашы.
Жоқ! Өзіңді кінәлімін деме,
тағдырға жаба сал,
меннен соны үйрен.
