Азаматтан өзін биік көрмеген,
Бір жігіттен артық сүйіп көрмеген.
Шіли қысқа юбка киіп көрмеген,
Шымқаланың арулары-ай.
Қарлығаштай қасы қиылып тұрған,
Иін ағаштай еріне иіліп тұрған.
Қалыңмалы барға бұйырып тұрған,
Шымқаланың арулары-ай.
Тұратын ерден аласа,
Тоятын көзің қараса.
Басыңа байлайтын бақытыңды,
Шын сүйіп көңіл қаласа.
Шымқаланың арулары -
Табиғатындай тамаша!
Әрқайсысы лайық жақсы өлеңіме,
Алғыс құйып алған ақ шелегіне.
Өздері де сұлу Әпшелері де,
Шымқаланың арулары-ай.
Алдамайтын жарын, жауын алдайтын,
Жарың үшін десе жаны қалмайтын,
Қамыр ауқат беріп қамын ойлайтын,
Шымқаланың арулары-ай.
Тұратын ерден аласа,
Тоятын көзің қараса.
Басыңа байлайтын бақытыңды,
Шын сүйіп көңіл қаласа.
Шымқаланың арулары -
Табиғатындай тамаша!
Тұратын ерден аласа,
Тоятын көзің қараса.
Басыңа байлайтын бақытыңды,
Шын сүйіп көңіл қаласа.
Шымқаланың арулары -
Табиғатындай тамаша!